Rinni spint er garen bij
Als meisje heeft ze erg haar best moeten doen om van haar moeder een spinnewiel te krijgen. “Ik ha der best faak om seurt hjer”, aldus Rinnie. Maar uiteindelijk was haar moeder om. Ze kreeg er één. Hoewel de roep groots was, heeft ze toen maar een paar jaar invulling gegeven aan deze hobby. Het volgen van een studie en het leven daaromheen kreeg voorrang.
Daarna heeft ze bijna 40 jaar geen spinnewiel gezien of gebruikt. Totdat een vriendin aan Rinnie vroeg of ze het haar wilde leren. Vanaf dat moment steekt ze weer tijd en energie in de hobby die haar gevoelsmatig eigenlijk nooit heeft losgelaten. Haar gedachten gingen meteen weer terug naar de tijd dat ze als meisje op de boerderij in de Brekkenpolder nabij Sloten woonde.
Ze kan bij tijd en wijle urenlang achter het spinnewiel zitten. Maar met hetzelfde gemak neemt ze er ook zo weer een poosje afstand van. Het spinnewiel heeft een plekje in de woonkamer, het hoeft niet verplaatst te worden als ze spontaan weer even ‘meters’ wil maken. Maar voordat ze gaat spinnen moet er eerst wol komen. Het liefst de wol dat net van het schaap geschoren is.
Het is niet altijd eenvoudig om aan schapenwol te komen ervaart Rinnie. Gelukkig heeft ze een partij gekregen van een schapenhouder uit Jirnsum. Maar hier is ze bijna doorheen. Als alternatief gebruikt ze de wol van alpaca’s. Maar deze moet volgens Rinnie eigenlijk vermengd worden met schapenwol. Dat doet ze via de kaardmolen. Daarnaast ‘kamt’ de molen het wol en ontdoet het de wol van klitten.
Vervolgens neemt ze plaats achter het spinnewiel. Ze laat me meekijken. Op een ontspannen wijze en met een zekere vaardigheid duwt ze voorzichtig de ruwe wolvezels naar het spinnewiel. Haar voet laat het spinnewiel in een vast tempo draaien. De net gesponnen draad slokt als het ware de ruwe wolvezels op met als resultaat een nieuw stuk draad. En zo gaat dat maar door, meters draad worden er op deze wijze gesponnen. “Wylst lusterje en sjoch ik dan wat nei de tillefyzje. Meastentiids at der fuotbal of reedriden te sjen is.”
Van al die enkele draden worden er paren gemaakt. Deze worden daarna gebundeld in strengen. Daar heeft Rinnie intussen aardig wat van liggen. Eigenlijk teveel om zelf, na het wassen ervan, de laatste stap te zetten: breien. Rinnie breidt zelf af en toe. Zo heeft ze net een ‘babypleed’ (pleed.nl) gebreid, als cadeau voor kennissen die net een baby hebben gekregen. En voor haarzelf heeft ze een vest gemaakt. “Streekrjocht fanut de natoer en ek nochris duorsum, is’t net moai?”
Wil je als lezer meer weten over spinnen en kaarden? Of heb je een tip voor Rinnie voor het verkrijgen van schapen- of alpacawol? Neem dan contact met haar op via de mail: spinnenwielen@gmail.com
Heb jij ook een bijzondere hobby en wil je dit delen met de lezers. Mail dan naar redactie@jirnsum.com en wie weet nemen we contact met je op.
